Ooit heeft in de Huffington Post een stukje over rare hotelnamen gestaan. De schrijver maakt zich vrolijk over namen van hotels in exotische landen, die voor Engelstalige oren dubbelzinnig klinken. Neem bijvoorbeeld de Elephant Butte Inn in New Mexico, het Someass Hotel in of French Lick Resort in Indiana. En dan zwijg ik nog maar van het Ah Chew Hotel (hatsjoe!), het Black Butte Ranch Resort (weer die kont) en Hotel Ufuk in Istanboel (you fuck, hoe komen die Turken erop?).
De enige naam in het lijstje waar ik wel om moest glimlachen is die van het Resist Bacteria Hotel in het Chinese Kashgar. Het idee om reclame te maken met het feit dat je hotel zoveel bacteriën bevat dat je daar als gast wel tegen moet kunnen, spreekt me bijzonder aan. Een duidelijk geval van transparantie, zeg maar. Of het ook zo bedoeld was, is vers twee.
Nee, wat ik rare namen vind zijn de onpersoonlijke namen die over de hele wereld gelijk zijn: Amrath, Marriot, Hilton, Best Western, Novotel, Golden Tulip, Van der Valk. Of eigenlijk meer saai dan raar, want het zijn gewoon hotelketens en meestal wordt de algemene naam gevolgd of voorafgegaan door een plaatsnaam die aangeeft waar je het betreffende hotel kunt vinden. “Drove from Paris to the Amsterdam Hilton / Talking in our beds for a week”, om met John Lennon te spreken (The Ballad of John and Yoko, 1969).
De leukste rare hotelnaam blijft wat mij betreft Fawlty Towers (‘ondeugdelijke torens’), het fictieve hotel in het Britse Torquay waar de snobistische Basil Fawlty (John Cleese) in de gelijknamige tv-serie chaotisch de scepter zwaait. De naam van de comedy werd destijds in het Nederlands vertaald als ‘Hotel op stelten’, maar daar is natuurlijk niks leuks aan.
Wel een mooie naam vind ik ‘Het geheim van de smid’. Dit is een bed & breakfast in het Groningse plaatsje Wedde, gevestigd in een oude… inderdaad, smederij! Ze doen er ook aan “table d’hôte” – vreemde taal, dat Gronings.
Ach, het gaat natuurlijk om de gastvrijheid, de beleving van de gast, de kwaliteit van het bed, het ontbijt en de omgeving. Dus die naam, wat doet die er eigenlijk toe? Niets! Je moet naam maken, een reputatie opbouwen en dat kan onder elke naam. Hoewel er één hotelnaam is die ik altijd echt raar heb gevonden. Dat in Nederland de jeugdherbergen uit de tijd raakten, dat snap ik. Maar waarom ze tegenwoordig heel onhollands ‘Stayokay’ heten? “Blijf goed!” zal ik maar zeggen.
Een reactie
Fok Mi Heart
19 mei 2011 om 12:38